Utrecht, 12 juni 2016 – De Life Goals Festivals brengen uiteenlopende werelden bij elkaar. In Harderwijk letterlijk: de wereld van de vissers en palingrokers uit het stadje aan de rand van de Veluwe met die van de maatschappelijke opvang.
Het is zaterdagmiddag een uur of drie ’s middags. Een ouder stel schuifelt op de Havendijk in Harderwijk langzaam tussen de voetbalvelden van het Life Goals Festival door. De twee zijn gekleed in traditioneel kostuum – zwarte, platte pet voor de man en witte kanten muts voor de vrouw. Ongetwijfeld deelnemers aan de wedstrijd palingroken, onderdeel van de traditionele Aaltjesdagen. Dat iets verderop aan de kade plaatsvindt.
De man en vrouw kijken het straatvoetbal met de bonte verzameling deelnemers met verwondering aan. Andersom vergaapt het groepje voetballers uit Amsterdam Zuidoost, jongens met een Surinaamse achtergrond, zich aan het stel dat zo uit de vorige eeuw weggelopen lijkt te zijn.
In Harderwijk komen deze dag uiteenlopende werelden bij elkaar. De wereld van de vissers en palingrokers uit het stadje aan de rand van de Veluwe met die van de straat en de maatschappelijke opvang.
Overdag niet eten of drinken
“Pfff… het is warm”, zegt Saad. “Veels te warm, niet te doen man.” Hij schudt het hoofd, z’n ogen dichtgeknepen tegen de felle zon. Saad, een van de spelers in het tenue van FC Utrecht, oogt vermoeid. Het is ramadan: als moslim mag hij overdag niet eten of drinken. “Alleen de mond spoelen – niet doorslikken hè.” Niet meedoen was geen optie voor Saad. “Voetbal is alles voor me.”
“Je laat je team niet in de steek”, vult Najid aan. Ook hij speelt voor het Utrechtse team en is net als Saad moslim. “Vanavond om tien uur mogen we weer eten. We houden het zolang wel vol, hè Saad?” Saad knikt.
Zo’n 400 mensen uit heel Nederland zijn deze dag bij elkaar gekomen om te voetballen, mee te doen aan sportclinics, samen te lunchen, een potje te darten maar vooral om met z’n allen een goede dag te hebben.
Miss Aaltje
Het zijn allen mensen die het in hun eentje niet redden, een beroep doen op de maatschappelijke opvang en via de lokale zorginstelling in contact zijn gekomen met een sportprogramma van Life Goals. Op een Life Goals Festival spelen ze tijdens de Dutch Street Cup tegen elkaar.
Al is tegen niet het juiste woord: er wordt weliswaar een toernooi gespeeld, maar bekers worden er alleen uitgereikt voor teams die zich sportief onderscheiden. In Harderwijk krijgt het thuisspelende team van Nood-Veluwe dames 3 een beker uit handen van Miss Aaltje. Bij de mannen speelt het team uit Den Haag zich in de kijker.
“Een fantastisch evenement, volgend jaar ben ik er zeker weer bij”, roept Miss Aaltje in de microfoon nadat ze alle vrijwilligers uit haar woonplaats in het zonnetje heeft gezet. De Harderwijkse vrijwilligers hebben meegeholpen met de opbouw van het festival. Op de dag zelf zijn zij volop in de weer geweest met de catering en de organisatie van diverse sportclinics.
Beter sporten dan in het park hangen
Arjan Cornelissen is een van die vrijwilligers. “Samen met de andere jongens hebben we de boarding neergezet, de veldjes uitgezet en de kabels uitgerold. In de stromende regen”, zegt Arjan. “Iedereen werkte gewoon door. Ach, je wordt vanzelf weer droog…”
Ook de mensen die tijdens het Life Goals Festival de activiteiten begeleiden, zijn net als Arjan deelnemers aan een programma dat hen moet stimuleren weer op eigen benen te staan. Arjan raapt wat afval van een van de lunchtafels en stopt het in een van de plastic zakken. “Het moet wel een beetje netjes blijven.”
Het evenement geeft hem positieve energie. “Je kunt in het park hangen met de jongens, maar dan ga je rare dingen doen… Nee, ik ga liever sporten. Ik heb vroeger ook voor Zwart-Wit’63 gevoetbald. Bezig blijven is belangrijk. Daarom help ik hier ook mee als vrijwilliger. Ik zou dat elke dag wel willen doen.”