AMSTERDAM, 18 september – Ze prijkt fier op de cover van het programmablad als een volleerd fotomodel. Ze oogt de rust zelve, maar weet als geen ander dat dat wel eens anders is geweest. Maar dat is verleden tijd voor: Kell Mansouri, Nederlands international op de Homeless World Cup 2015.
De omslag van het programmablad toont Kell in al haar facetten. Een vurige blik in de ogen, een houding van ‘kom maar op, niemand maakt mij wat’. Dat is een beetje de opstandige puber, die nog een beetje in haar huist. Maar diezelfde foto straalt ook de rust uit die ze in de afgelopen vier jaar heeft gevonden. Het koppie strak, trots omhoog en dat zegt niets minder dan ‘Ik ben Kell en ik sta midden in het leven, in positieve zin.”
Die opstandige puber, waarmee ze zich aardig in de nesten wist te werken, zal nooit verdwijnen. Dat lontje is nog steeds kort, weet ze van zichzelf, maar dat lontje is alleen veel minder snel ontvlambaar dan vroeger. “Vaak wist ik het niet eens van mezelf, maar hoorde ik van anderen dat ik fel en agressief was. Dat heb ik absoluut niet meer. Ik word niet snel boos meer en zo wel, dan draai ik me om en loop ik weg om er later in alle rust over te praten. Dat puberale is er vanaf. Ik ben een stuk ouder geworden.”
Ouder? Net 20 jaar is ze nu, op papier in ieder geval geen tiener meer. De bagage die ze op haar rug draagt, maakt haar daarbij een stuk rijper dan haar leeftijdsgenoten. Misschien daarom dat ze graag werkt met, laten we zeggen, opstandige en lastige jongeren die – net als zij een aantal jaren geleden deed – een rugzak vol ellende vullen. “Ik ben zelf probleemjongere geweest”, zegt ze met een gevoel voor understatement. “Ik weet wat ze doormaken. En omdat ik dat voel, kan ik ze beter begrijpen. Ik heb leren luisteren en heb geleerd dat je door het duidelijk uit te leggen beter tot ze doordringt en ze dan ook beter kan helpen. Dat leer je niet in boekjes.”
Dat heeft ze deels ook aan het voetbal te wijten. Ook op het veld maakte Kell dezelfde ontwikkeling door als in het dagelijks leven. “Van een agressief meisje die meer een negatieve invloed op het team had dan een positieve bijdrage leverde, heb ik me de laatste vier jaar in een stijgende lijn en in positieve zin ontwikkeld. Tenminste, ik hoor van de begeleiding, de coaches en de andere meiden en jongens dat ik het team juist motiveer.”
Die ontwikkeling bracht haar in de nationale selectie, waarmee ze deze week deelneemt aan de Homeless World Cup in Amsterdam. “Mooi, machtig mooi”, klinkt het overtuigend. “Maar wat een verhalen. Echt heftig soms. Iemand die met kind en al uit huis is getrapt, ex-drugs- en alcoholverslaafden. Te bizar af en toe. Dan denk ik wel eens Kell, jouw problemen vallen in het niet bij de situaties die anderen hebben meegemaakt. Het mooiste is, hier staan die verhalen allemaal op de achtergrond. Hier kan iedereen zichzelf zijn. En dat door een potje voetbal. Wij hebben een jongen in de selectie, die zwaar heroïneverslaafd is geweest en weet je wat mooi is… hier is dat verleden volledig verdwenen.”
Ze doet, zegt ze, ervaring op, waarmee ze straks haar voordeel kan doen in haar werk als pedagogisch medewerkster. Eerstejaars is ze nu en kan bijna niet wachten om haar ervaringen in te zetten in de praktijk. “Ik leer veel van de coaches, zoals zij dingen aanpakken, maar ook van de hele entourage hier. Weet je, thuis kom ik van mijn werk of school en ga op straat hangen. Doe ik misschien wel weer dingen, die ik eigenlijk niet moet doen. Wat ik deze week heb meegemaakt is geduld hebben, mijn tijd fatsoenlijk in te delen. Ja, er komt een heel pakket met positieve dingen uit dit toernooi.”
Alles wat ze tijdens het evenement ziet en ervaart motiveert haar enorm. Het maakt haar duidelijk dat ze verder wil in de sport en verder wil in het begeleiden en op weg helpen van probleemjongeren. Ze wil in ieder geval werken met mensen. Haar ogen staan nog steeds vurig als ze die wens uitspreekt. Maar het is geen vuur van agressie, maar vuur van enthousiasme. Kell Mansouri staat nog steeds haar mannetje, maar nu gebruikt ze haar energie in positieve zin. “Ik ben nog jong en heb een heel leven voor de boeg, daar wil ik wat mee doen!”
Tekst: Nol de Vries
Foto’s: Alex Walker/Daniel Lipinski