AMSTERDAM, 12 september – Meer dan 500 voetballers, voetbalsters, trainers, coaches en medische staf van een kleine vijftig nationaliteiten verenigt op het Museumplein in Amsterdam, staan een week lang in de schijnwerpers. En dat zullen ze weten ook. Op de hielen gezeten door een horde internationale journalisten, cameraploegen en fotografen, dansten ze onbezorgd en zonder schroom in een grote karavaan over het Museumplein naar het stadion voor een glorieuze intocht.
Als slotstuk van de grote groep sporters hobbelde Nederland als hekkensluiter achter de meute aan. Als laatste oké, want tenslotte ben je gastland, maar misschien ook wel als de meest luidruchtige. Alhoewel de Hollanders aardig wat verbale concurrentie hadden te duchten van de joelende Zweden en brullende Ieren en natuurlijk de Afrikaanse teams niet te vergeten. Heupwiegend, trappelend en natuurlijk duidelijk hoorbaar zingend lieten de teams van Zimbabwe en Zuid-Afrika even weten dat ze er ook weer bij zijn.
In de schaduw van misschien wel ’s werelds beroemdste team, de Nachtwacht in het Rijksmuseum dat een week lang als decorstuk dient voor de Homeless World Cup, eisen nu andere teams even de aandacht voor zich op. En dat deden ze bij de eerste momenten van het evenement al. Gadegeslagen door twee Koninklijke ogen, die van Koning Willem-Alexander, namen de sporters plaats op de tribune. Twee afgevaardigden van elk land, een naam- en een vlaggendrager, zorgden voor een glorieuze ‘intocht der gladiatoren’ op het hoofdveld. Keeper Jasper en captain Rox sloten hier de rij namens gastland Nederland.
Het was ook uitgerekend de koning die – onder luid gejoel van het publiek en de honderden spelers – met een rake penalty het toernooi officieel opende. Daarmee zette Willem-Alexander onder andere de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan en de president van de Homeless World Cup Mel Young op sportieve wijze op hun nummer. Van der Laan en Young zagen hun inzet afketsen op de doelman. Het maakte het openingsfeest, dat werd vervolgd met een grootse show, compleet.
Er zijn geen superlatieven genoeg te bedenken om de sfeer, het enthousiasme en de gedrevenheid te verwoorden die de grote groep sporters tentoonstelden. Stond de zon in de aanloop naar de start van het evenement een aantal dagen hoog aan de Nederlands hemel, deze morgen verstopte de koperen ploert zich overtuigend achter een dik wolkendek. Maar het zonnetje was allerminst nodig. De teams namen die rol over, want zelden zal de zon zo hebben gestraald op het Museumplein als de nationale teams deze zaterdagmorgen deden.
Tekst: Nol de Vries