Al zijn hele carrière gebruikt Jacco Groeneveld sport als middel om problemen bespreekbaar te maken.

Wat Jacco Groeneveld heeft met de doelgroep van Life Goals, luidde de vraag. Hij kan een lach amper onderdrukken. “Dan moeten we terug in de tijd. Naar 1982 precies, toen ik in Zutphen bij de Reclassering werkte. Ik richtte me vooral op verslaafden met een etnische achtergrond, veel Molukse en Surinaamse jongens. Al snel kwam ik erachter dat praten alleen niet werkte. Die jongens kwamen uit een wij-cultuur, één-op-één op gesprekken werkten niet.”

“Toen heb ik op eigen initiatief een sportzaal gehuurd. Daar gingen we één keer per week voetballen. Zelf deed ik ook gewoon mee. In de kleedkamer en onder de douche begon ik de gesprekken. Dan komen ze wel los. Later ging ik met een groepje hardlopen. Mijn leidinggevenden zagen dat sporten eerst trouwens helemaal niet zitten. Ik moest zelf de zaal betalen. Dus vroeg ik die jongens één gulden voor een avond. Binnen de kortste keren had ik er 30.”

“Sporten werkt. Ik merk het aan mezelf: als ik niet sport, word ik chagrijnig. Als ik wel sport, krijg ik energie. Dat werkt voor mensen uit de doelgroep van Life Goals net zo. Ik heb jaren in het gevangeniswezen gewerkt. Er wordt altijd gezegd: je zit in de bak, maar het grootste deel van de tijd lig je in de bak televisie te kijken. Ik ben er groot voorstander van dat gedetineerden veel bewegen. Dan bedoel ik niet het krachthonk, vooral teamsport is goed. Als begeleider kan je dan direct inspelen op gedrag dat je waarneemt. Sporten helpt zaken bespreekbaar te maken. Dat leidt tot gedragsverandering. Dat is veel effectiever dan de spreekkamer.”