Verhaal en fotografie door Lotte Stierhout

‘Je kunt niet wegrennen voor je problemen’

Dat zijn werk en zijn leven bestaat uit hardlopen, had Klaas Boomsma 14 jaar geleden nooit verwacht. Toen werden zijn dagen gevormd door drugs en alcohol. Sindsdien heeft hij een lange weg afgelegd, met het lopen als anker. ‘Sporten, of gewoon bewegen eigenlijk, is iets dat iedereen kan. En dat gevoel van iets kunnen is natuurlijk ontzettend belangrijk in je herstel.’ 

Een directe klik met alcohol 
Waarom juist hij verslaafd werd, kan Klaas na jaren van zelfanalyse duidelijk beantwoorden. ‘Ik ben een heel gevoelig persoon en vond het lastig om me tot anderen te verhouden. Dat kon ik nooit goed uiten, ik hield alles voor mezelf en zocht naar manieren om al die prikkels niet te hoeven voelen. Als jongen zat ik het liefste alleen op mijn kamer, met een boek en een zak snoep. Tot ik op mijn 13e mijn eerste biertje dronk. Dat ongemakkelijke gevoel was ineens verdwenen. Het was een begin van een intens maar ongelukkig huwelijk.’ 

De eerste stappen in het leven als hardloper 
De eerste stappen in zijn leven als hardloper kan Klaas zich nog goed herinneren. Het was 6 uur ‘s ochtends, op een strand naast de afkickkliniek in Zuid-Afrika. ‘Ik ging direct vol erin, op hoog tempo door het mulle zand. Ik kreeg kokhalsneigingen, zo zwaar had ik het. Toch voelde ik direct dat ik hier mee door wilde gaan. Dit is goed, dacht ik, ik ben onderweg.’’ 

‘Ik begon met het rennen omdat ik graag iets fysieks wilde doen naast het praten en de groepstherapie. En het idee om het heft in eigen handen te nemen, dat voelde goed. Ik nam me voor om de dag te gaan rennen. Als ik dit kan volhouden, dacht ik, dan heb ik ook een goede kans om nuchter en clean te blijven. Dat hing voor mij echt samen. Toen ik het eerst een week, toen 2 weken volhield voelde dat enorm goed. En als je jezelf in de 23 jaar van verslaving eigenlijk de hele tijd teleurstelt, zijn dat soort wintmomentjes heel sterk.’  

Structuur 
Het belangrijkste in zijn herstel, benadrukt Klaas, was structuur. Na het afkicken kwam hij terug in een vast ritme, met iedere dag AA-meetings, werk en het hardlopen. ‘Het hielp me om doelen te stellen en mijn leven te organiseren. Want als je een marathon wil lopen, dan moet je een plan maken. Ik moest strak met mijn tijd omgaan en had dus geen tijd om veel te piekeren. En het gaf me een reden om niet meer te drinken. Want morgenochtend ging ik lopen, en daar moest ik fit voor zijn.’ 

Eerst clean worden 
Vaak stellen mensen hem de vraag of hij door het hardlopen kon afkicken. Maar daar is hij stellig over. ‘Ik kon blijven lopen omdat ik nuchter en clean was, niet andersom. Je moet eerst compleet stoppen met alle middelen. Dan pas is er ruimte in je hoofd en begint de lange weg van het ontdekken wie je bent.’  

‘Ik leerde bijvoorbeeld om mijn gevoel van ongemak te herkennen en accepteren. En om die situaties te vermijden, in plaats van zo veel te gaan drinken dat ik het niet meer voelde. Verslaving is een ziekte, die blijf ik altijd houden. Daar ben ik van overtuigd. Daarom raak ik nu nog steeds geen glas aan. Dan is het ook op mindere momenten duidelijk: ik ga gewoon nooit meer drinken.’ 

Dit verhaal is onderdeel van de serie: ‘8 keer de kracht van sport en bewegen’