Een zelfverzekerde jonge vrouw met hoofddoek zit op het terras van Rugbyclub Waterland in Purmerend. Binnen, in het clubhuis, is het eindfeestje gaande van drie maanden MDT Set Your Life Goals voor leerlingen van het Horizoncollege. Hiba Sharf (19) is een van hen. Ze komt over als iemand die weet wat ze wil. Meer dan de gemiddelde Gen-Z-er in elk geval. Maar wat wil je ook met zo’n verhaal. Als je met je vader en moeder voor een burgeroorlog moet vluchten, groei je snel op.
Toen Hiba 11 was, vertelt ze, verlieten zij, haar broertje en haar zusje, Damascus in verband met het aanhoudende geweld. Het was gewoon te onveilig om te blijven. Net voor ze vertrokken was de situatie zo erg dat ze niet wist of ze na school nog wel veilig thuis zou komen. ‘Als je niet zeker weet of je wel thuis komt, kun je ook niet leren.’ Vijf jaar verbleven ze in een Turkije, sinds drie jaar zijn ze in Nederland.
Hier is het andere koek. ‘Nederland is een veilig land. Je weet zeker dat je weer thuis komt,’ zegt Hiba. Het is ook anders dan in Turkije, waar de familie Sharf ook een leven moest opbouwen. ‘Hier krijg je hulp van de gemeente en daar krijg je bijna geen hulp.’
Geen schaamte meer
Inmiddels klaart in Syrië de lucht. Sinds grofweg twee jaar is het conflict gestabiliseerd en is er geen oorlog meer. Of, zoals Hiba het zegt: ‘het is daar lekker rustig.’ Ze is er blij mee want ze heeft haar toekomstplannen klaar: terugkeren naar Syrië. Maar niet voordat ze haar diploma heeft, want met lege handen aankomen kan niet, volgens haar. En in Syrië huisvrouw worden al helemaal niet. ‘Als je geen diploma hebt en je gaat terug naar je eigen land, wat deed je dan in Europa? Wat heb je gedaan? Ga je dan thuisblijven, ga je gewoon trouwen, kinderen krijgen? Nee, ik kom naar Europa om een diploma te halen en als ik terugga naar Syrië ga ik werken en wil ik een goeie baan.’
En voor die diploma zit ze dus op het Horizoncollege in Purmerend. Vooral de taal leren is belangrijk. ‘Ik zit nu op niveau 1,’ zegt ze. Je verwacht misschien gebrekkig Nederlands, maar Hiba is al veel verder. Een diepgaand gesprek – weliswaar met wat taalfoutjes – is voor haar geen probleem. Wat vooral helpt, vertelt ze, is dat ze niet bang is om fouten te maken. ‘Vroeger schaamde ik me als ik iets niet goed zei, nu vertrouw ik mijzelf. Ik probeer alles, zeg alles en praat veel. Bij de bibliotheek spreek ik soms gewoon een vreemde aan om een praatje te maken. Als je het niet fout doet, ga je het ook niet leren.’
Sport als afleiding
De MDT Set Your Life Goals in Purmerend sportte de afgelopen drie maanden op de velden van Rugbyclub Waterland. Elke dinsdag vaste prik. En elke dinsdag proberen ze een andere sport uit, voetbal, atletiek, boksen, hockey. Heel leuk, zegt Hiba, omdat je dan meer verschillende dingen ervaart, en je tegelijkertijd veel leert. ‘Je leert altijd iets omdat je het nog nooit hebt gedaan. En misschien ben je ergens wel heel goed in, daar kom je dan achter.’ Is ze zelf al een sport tegengekomen die bij haar past? Nee, zegt ze met een grijns.
Maar voor een leerling van het Horizoncollege kleven er meer voordelen aan sport met Life Goals op dinsdag. Namelijk: je kunt je stageuren lekker aanvullen. ‘We moeten 450 uur stagelopen, maar als je dit doet hoef je minder stage te lopen.’ Heel pragmatisch. Schuilt er in de volwassen Hiba toch gewoon een scholier.
Je weet nooit wat er gebeurt. Dat is, na alles wat Hiba Sharf de afgelopen 8 jaar meemaakte, hoe ze d’r in staat. De oorlog kwam uit het niets en gooide het leven overhoop. Dan kan je doelen stellen, maar die dingen kun je niet voorspellen. Daarom alles rustig stap voor stap. Eerst maar eens Nederlands leren en school afmaken, daarna kijkt Hiba wel verder.
Meer informatie over de MDT Set Your Life Goals waar ook Hiba een meedeed, vind je hier.