Stichting Life Goals is trots op haar nieuwe ambassadeur: Liza van der Most.
Liza is rechtsback van Ajax Vrouwen 1. Ze speelt er al tien jaar, vanaf de oprichting van het team in 2012, wat haar de meest ervaren speler van de selectie maakt. Ze werd twee keer kampioen van Nederland en dit jaar won ze met Ajax nog de KNVB-beker. Niet mis voor een oud-speler van v.v. Papendrecht.
Liza werd geboren in Bogota en voor haar eerste verjaardag geadopteerd door een stel uit Papendrecht, naast Dordrecht. Daar groeide ze op. Dat was vooral heel gezellig, vertelt ze. Ze heeft twee zussen en een broertje en haar ouders woonden – en wonen – in een hofje met veel ruimte voor spelende kinderen uit de buurt. Ze maakten van het voetbalouderschap geen karikatuur. ‘Mijn moeder zei: als jij dit leuk vindt, brengen we je overal naartoe, maar that’s it.’ Bij Liza geen schreeuwende ouders langs de lijn.
Routine voor het leven
Ze kreeg wel een les mee: ja, je moet doen wat je leuk vindt, maar wees ook goed voor anderen. Hoe dat haar gevormd heeft? Ze weet het niet precies, maar dat ze iets wil bijdragen aan de samenleving, is zeker. Naast haar drukke voetbalschema bij Ajax deed ze de studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening, studierichting Jeugdzorg. ‘Daar kun je jongeren met een beperking terug de maatschappij in helpen. Dat vond ik heel interessant.’
Volgens Liza gaat jeugdzorg voor een groot deel om het aanleren van dagelijkse routine en structuur. Op tijd komen, afspraken nakomen, rekening houden met anderen, dat soort dingen. Dingen waar je op andere plekken ook iets aan hebt, zoals bij werk of sport. ‘Het vergt discipline om mee te doen aan een sportevenement. Het is nodig dat je op tijd komt, dat je de juiste kleding draagt, dat je goed voorbereid bent. Ik denk dat een bepaalde structuur belangrijk is als je ergens naartoe wilt, in werk of waar dan ook.’
Uit je comfortzone
Zelf heeft ze dat ook geleerd. Samen met een hele lijst aan andere lessen, want Liza die als groentje van achttien bij Ajax aankwam is de Liza van 28 niet. ‘Uit je comfortzone gaan’ staat bovenaan het lijstje. Ze vertelt dat ze steeds weer over drempels heen moest, en uit de comfortzone. Toen ze bij Ajax kwam, bijvoorbeeld. Maar ook bij het Nederlands Elftal, toen er verwacht werd dat ze haar niveau bij Ajax ook wel even bij Oranje op de mat zou leggen.
De drempels waren lang niet allemaal sportief, ze waren vooral mentaal. Onderdeel worden van een groep waarin je niemand kent, sociaal zijn, connecties maken. Liza: ‘Dat wordt vaak onderschat’. Maar ook bij Ajax: clinics geven, voor groepen staan en interviews geven. Ze zou het alle deelnemers van Stichting Life Goals willen meegeven: ‘Door uit je comfortzone te stappen ga je veel meer je kwaliteiten zien. Ik denk dat zelfvertrouwen zo heel erg kan groeien. Dat je gaat beseffen dat je zoveel meer kan dan je in eerste instantie misschien denkt. Juist als dingen spannend zijn.’
Liza wordt ambassadeur
Drie jaar geleden zag Liza op tv een reportage van de Homeless World Cup in Cardiff, in Wales. Dat trok haar aandacht. ‘Wat ik heel mooi vind aan Life Goals is dat het sport als middel gebruikt om mensen uit de dagelijkse sleur te trekken, en hen zo probeert een nieuwe kijk op het leven te geven.’
‘Die interesse is nooit meer weggegaan’, vervolgt ze, en dat klopt. Want vier jaar later is ze officieel ambassadeur en wil ze nieuwe naamsbekendheid geven aan Stichting Life Goals. Wat houdt dat ambassadeurschap in? Ze zal namens Life Goals aanwezig zijn bij evenementen, optreden in de media en clinics geven. En natuurlijk het nodige delen over haar ervaringen op sociale media.
Stigma’s en open armen
Een zo’n ervaring heeft ze al op zak. Ze was aanwezig bij de kick-off van de MDT Set Your Life Goals in Amsterdam, een sportproject voor jongeren in een kwetsbare positie. Die dag was er een voetbaltoernooi die de deelnemers zelf hadden georganiseerd. Niemand kende haar daar, vertelt Liza, maar ze voelde zich meteen welkom. ‘Ik werd echt met open armen ontvangen. Iemand zei meteen: o, we hebben nog een hesje over, doe je mee?’
Iedereen een hesje aan en je hebt ineens een team. Dat is nog een kracht van sport, vindt ze: dat mensen op dezelfde manier worden behandeld. Zeker niet vanzelfsprekend voor daklozen of (ex-)verslaafden. ‘Er zit echt wel een stigma op de doelgroep van Life Goals. Dat is zonde. Want als je ze in een kooi laat voetballen, dan is iedereen hetzelfde en dan zie je geen verschil.’ Bij Ajax is het net zo. Met 25 twintig vrouwen zit Liza aan de ontbijttafel, maar iedereen is anders. Op het veld is iedereen gelijk.