Utrecht, 23 oktober 2017 – Ook dit jaar was Life Goals weer van de partij op de Homeless World Cup. Vanuit het Leger des Heils platform: Strijdkreet, is Bertina Kramer meegegaan als filmmaakster. Het gehele traject heeft zij door middel van film in kaart gebracht. Ze heeft de deelnemers tijdens de voorbereidingen en op de Homeless World Cup intensief gevolgd. Vivian is één van hen. In deze tweede rubriek kijkt Bertina samen met Vivian terug op de Homeless World Cup in Oslo. Hoe is het haar vergaan?
Vivian: “De Homeless World Cup was echt zo gaaf! Ik moest wel erg wennen. Je was verplicht om elke ochtend om acht uur aan het ontbijt te zitten, en elke dag waren er wedstrijden. Wanneer ik ‘s avonds in bed lag, was ik supermoe. Maar ik vond het niet erg om moe te zijn. Want sporten vind ik heel gaaf – moe zijn is dan een een fijn gevoel.”
Leren van elkaar
Het is twee weken na de reis naar Oslo en in Utrecht is er een zogeheten terugkomdag. Bijna iedereen is aanwezig. Er wordt in stijl afgetrapt: met een potje voetballen. “We zijn echt een groep geworden,” vertelt Vivian. “Ik zou het iedereen aanraden om mee te doen met de Homeless World Cup. Het is, naast dat je op reis gaat en veel sport, heel leuk om mee te maken hoe je met elkaar een hechte groep wordt. Je leert van elkaar. Je ziet bijvoorbeeld hoe anderen omgaan met stress. Van Jermain bijvoorbeeld heb ik geleerd om positief te blijven. Wat er ook gebeurt. Hij blij zo positief en is altijd sociaal. Daar heb ik van geleerd.”
Terughoudend
“Je weet dat in het leven van de anderen problemen zijn of zijn geweest, anders mag je niet meedoen met de Homeless World Cup. Dat is fijn om te weten, ook al ken ik niet van iedereen z’n verhaal. Dat ik niet de enige ben die een moeilijke tijd heeft. Wat ik wel merkte, is dat je niet altijd kunt zien aan iemand dat er problemen zijn. Ik denk dat mensen dat ook niet per se aan mij kunnen zien. Dan wordt er minder rekening gehouden met je zwakke kanten, vind ik. Ik ben bijvoorbeeld best rustig en terughoudend. Ik praat niet zoveel, ben niet zo losjes. Mensen hebben daar gelijk een beeld bij: ‘ze is down’, enzo. ‘Die is wat verlegen’, ‘kom gewoon eens los’. Maar soms gaat dat gewoon niet. Mijn stoornis is een belemmering geweest in mijn leven. Ik durf dingen minder. Ik vertrouw mensen niet zo snel.
Vivian voorafgaand aan een wedstrijd op de Homeless World Cup Oslo
Missen
“Het is zo lekker om weer thuis te zijn. Lekker in mijn eigen bed, m’n eigen eten. Want dat avondeten in Oslo vond ik echt tegenvallen. Thuis eet ik Hindoestaans of Surinaams en mijn moeder kookt verrukkelijk. Veel lekkerder. En toch, toen ik eenmaal thuis was, merkte ik dat ik het enorm miste. De mensen, maar ook het weg zijn. Het was niet alleen maar keihard sporten, maar voor mij ook echt vakantie. Ik was in een ander land. Het was er prachtig; de bergen, de natuur. In Oslo had ik een paar doelen voor ogen: mezelf laten zien, een goed team worden en presteren met voetbal. Nu ben ik weer terug in de werkelijkheid. Hier thuis moet ik weer denken aan geldzaken, school, familieperikelen, mijn dochter. Nee, ik had dit avontuur niet willen missen.”
Benieuwd hoe Vivian het trainingsweekend en de voorbereidingen op de Homeless World Cup heeft ervaren? Klik dan hier.
Tekst: Bertina Kramer, Strijdkreet/Leger des Heils
Foto’s: Bertina Kramer & Lennaert Ruinen
Publicatie in: Intercom Leger des Heils